woe 27-04-'11 Land art in de Flevopolder

Vandaag zijn we met z'n allen met een bus door de Flevopolder gegaan om verschillende land art in ons land te bekijken. We hebben onder andere de aardzee, exposure van Antony Gormley en The Garden of Love and Fire gezien. Over drie, die mij het meest interesseerde zal ik wat vertellen

 Met een lunchpakketje op zak zijn we eerst het werk van Marinus Boezem, de Groene Kathedraal, gaan bekijken. Dit werk kende ik al van plaatjes en internet dus daarom vond ik het leuk om het zelf een keer te zien en ervaren. Het werk bestaat uit twee dingen. Je hebt een positieve en negatieve kathedraal. Bij de positieve kathedraal zijn er bomen geplant en bij de negatieve kathedraal zijn ze juist weg gehaald. Wel heeft Boezem dezelfde maten aangehouden, maar dat ervaar je helemaal niet. Daarom is dit werk een goed voorbeeld dat past bij het thema van dit blok : 'Maat en Schaal'. Waarschijnlijk ervaar je het niet zo, omdat je bij de negatieve kunt zien waar het eindigd. Bij de positieve heb je er geen idee van, omdat je geen leeg veld voor je hebt. In gedachten kun je eindeloos doorgaan.

Het volgende dat we gingen bezoeken was een werk van Richard Serra. Ik vond het echt een typisch stuk voor Serra. Zijn werk is best gemakkelijk te herkennen, omdat hij vaak gebruik maakt van staalplaten. Zijn werk is abstract en simpel, maar het verhaal erachter is vaak groots. Dit werk had te maken met het zeelevel. Het zijn slechts twee platen waaruit het werk bestaat, maar de manier waarop ze staan, heeft een enorme impact. Je voelt de spanning.

Het derde werk dat ik bijzonder en interessant vond was het Observatorium van Robert Morris. Dit is een werk dat helemaal gemaakt om en voor de mens. Hoe dan ook zal Morris rekening moeten hebben gehouden met maat en schaal. Het 'doel' van het werk is te weten en of uit te vinden wanneer de zon op komt en wat de kortste / langste dagen zijn van het jaar. Naast dat effect heeft het een extra dat als je in het midden van de circkel staat, op een steen, dan hoor je jezelf op een andere manier praten. En een klasgenoot die aan de andere kant van het werk staat, kan mij dan horen. Er word in dit werk met de mens gespeeld. Het is een kunstwerk waarbij de mens nodig is om het werk te laten leven.

Een foto van internet verteld de vorm het beste:

Het was een lange dag, maar zeer inspirerend omdat de mens veel als uitgangspunt is gebruikt. Dus de werken kun je heel erg op jezelf betrekken. Leuk!